Mijn broer is de favoriete oppas hier thuis, vooral omdat hij lekker ruig kan stoeien enzo. Leuk juist, een keer een mannelijke oppas.
Maar ik snap het gevoel van je man ook wel hoor, ik moest ook een knop omzetten na een paar jaar op de zedenafdeling te hebben gewerkt. En familie is ook weer anders dan iemand van 'buitenaf'.
Wij hadden onlangs een mannelijke sollicitant voor de begeleiding van onze zoon, dat was ook wel even gek. Uiteindelijk voelde het wel goed. Hij is het alleen niet geworden omdat hij op vrijdagmiddag per se naar de moskee moest, maar dat kon niet in ons programma. Maar anders had ik het wel een kans willen geven.