Ik heb het gevoel dat mijn brein al een paar jaar op halve kracht werkt door alle stress en ellende.
Maarrr nu ik er over nadenk is de situatie met mijn man, leren hoe niet-aangeboren hersenletsel werkt en bedenken hoe we het best kunnen communiceren, therapie herhalen na de therapie zelf en meedenken over de inhoud van de therapie, etc etc, best een flinke intellectuele uitdaging.
Mijn werk vind ik heel leuk en altijd uitdagend, maar ik ontwikkel bij lange na niet zo veel als ik zou willen. Als mijn leven weer wat rustiger is wil ik me daar echt een beetje op gaan focussen.
