Eens met de basale boodschap, maar dit stukje vond ik raar:
"but its core problem is the underlying assumption that women do certain things to attract men. That women wear those cleavages and short skirts to be sexual for men. That our bodies are temples of sin and that the only worshipers should be men and not ourselves."
Doet me denken aan een gesprek met een vriendin over make-up. Zij beweerde dat ze dat niet voor anderen droeg, maar voor zichzelf. Maar op mijn vraag "Als je op een onbewoond eiland zou zitten, zou je dan make-up op doen?" Moest ze toch toegeven dat dat niet het geval zou zijn.
In dit geval hetzelfde. Ja, ik waardeer mijn eigen lichaam, ook los van de waardering van mannen.
Maar kom op, wie hier kan er eerlijk zeggen dat ze korte rokjes, hoge hakken en laaggesneden shirtjes lekker thuis in haar eigen huis aantrekt? Om te genieten van haar eigen lichaam?
Welnee, thuis zitten we (bijna) allemaal in die joggingbroek, die zo comfy zit. En op díé manier genieten we, puur voor onszelf, van ons lichaam.
En die korte rokjes trekken we toch echt aan om via de waardering van anderen van ons lichaam te genieten.
En daar is niks mee mee, dus waarom zou je dat moeten ontkennen?
