Ik heb het sinds mijn 13e, met tussenpozen. De laatste jaren wisselt het, maar ik heb ook jaren gehad dat ik er geen last van had, en (zeker in het begin) perioden dat het zo erg was dat ik afhankelijk was van krukken.
Los van fysiotherapie en pijnstillers kunnen ze bij mij ook niks doen.
Ik kan me voorstellen dat het hard aankomt om die diagnose te krijgen met de wetenschap dat er (vrijwel) niks aan te doen is, maar er is echt goed mee te leven. Behalve skiën (en hardlopen, maar dat deed ik toch al niet 😉) doe ik eigenlijk alles, al moet ik soms wat meer rust pakken. Hoe krom ook, het went.
En zwemmen is heel goed, misschien dat je dat kunt doen als vervanger voor hardlopen?
Sterkte in ieder geval!
