[verwijderd]
- Bijgewerkt
Gisteravond (tijdens WIDM, wat ik daardoor dus heb gemist...) riep onze dochter (7 jr) mij vanuit bed. Ik kwam boven en ze wilde eerst niet helemaal zeggen waarom ze riep. Ze zei eerst dat ik de boeken en haar toilettas uit haar kamer mee moest nemen, wat betekent dat ze niet was gaan slapen, maar stiekem had liggen lezen en haar nagels was gaan knippen (nagelschaartje ligt in haar toilettas). Uiteindelijk haalde ze ook beschaamd haar dekbed van zich af. Ik zag eerst niet waar ik naar moest kijken, tot ik zag dat ze van de onderkant van een van haar broekspijpen een randje had geknipt! Ik werd natuurlijk boos: "heb je in je pyjama geknipt?!" Zij is heel bang voor boosheid, dus ze dook meteen met haar gezicht naar beneden en duwde haar handen tegen haar oren. Het bleek dat ze het nagelschaartje had gebruikt om in haar pyjama te knippen.
Ik wist echt even niet wat ik moest doen. Zeker omdat dit al de tweede keer is! Een paar maanden geleden heeft ze het ook al gedaan. Toen had ze echt een rondje stof uit de broek geknipt. Ik was toen ook boos geworden. Ze was er toen heel erg van geschrokken, ook wel van het feit dat ik de pyjamabroek niet meer kon maken en dat we hem weg moesten gooien. Omdat ik toen merkte dat ze echt spijt had, ze heel erg verdrietig was dat haar pyjamabroek weggegooid moest worden en ze zich heel erg schaamde, heb ik er verder veen consequentie aan gehangen. Ik heb toen uitgelegd dat we op zich nog genoeg pyjama's hebben in haar maat en dat ik nu geen nieuwe hoefde te kopen, maar dat als ze het nog een keer zou doen, ik wel een nieuwe zou moeten kopen om de kapotte te vervangen en dat ik dan het geld daarvoor uit haar spaarpot zou halen.
Toen ik haar gisteravond herinnerde aan die consequentie was ze natuurlijk vreselijk overstuur, want ze wil niet dat er geld uit haar spaarpot gaat, omdat ze aan het sparen is voor een grote lego-set. En toen kwam ze met het briljante argument dat deze broek nog gewoon te gebruiken is en er geen nieuwe gekocht hoeft te worden. Daar heeft ze gelijk in. Het randje dat ze heeft geknipt zit onder de zoom. De stof zal dus niet steeds verder kapot gaan. Bij die vorige broek zat er echt een gat in de stof, dus dat gat zou alleen maar steeds groter geworden zijn. Bij deze broek zal verder kapot gaan gestopt worden door de zoom. Bovendien wíl ik eigenlijk geen nieuwe pyjama kopen. Het is zo'n dikke winterpyjama van velours en we zijn bijna aan het eind van de winter. Volgend jaar zal een pyjama in deze maat toch niet meer passen. Als de pyjama nu per ongeluk stuk was gegaan had ik hem ook niet meer vervangen. Ik vind het eigenlijk zonde er geld aan uit te geven.
Maar ik wil wel dat hier een consequentie aan hangt. Het is gewoon echt niet okee dat ze expres dingen kapot knipt. Ik heb ook uitgelegd dat ik zo boos ben omdat papa en mama heel erg ons best doen om goed voor haar te zorgen en dat we er ook voor zorgen dat ze leuke en goede spullen heeft, en dat het me dan boos maakt dat zij die spullen expres kapot maakt. Dus er moet wel een straf/consequentie zijn. Ik heb al gedacht om deze pyjama iedere keer z.s.m. te wassen, zodra hij in de was komt, en hem haar dan heel sneaky steeds zo vaak mogelijk te laten dragen. Dan wordt ze iedere keer geconfronteerd met haar kapotte pyjama, waar ze zich best voor schaamt. Maar dat voelt toch een beetje als een slappe consequentie.
Ik weet het gewoon niet. Iemand ideeën?