Lekker onduidelijke titel maar goed.

Het valt me op dat mensen soms dingen op een aangepaste manier tegen mijn dochter zeggen. Natuurlijk, ik praat ook op een andere toon en met kortere zinnen met meer herhaling tegen haar, maar ik heb het bijvoorbeeld over 'babydokter' in plaats van 'verloskundige' of 'heb je au' in plaats van 'heb je je bezeerd'. Zelf kan ik alleen bedenken dat ik haar magnetisch tekenbord 'schrijfbordje' noem, omdat ze dat zelf ook zo doet.

Jullie nog leuke voorbeelden? En pas jij woorden aan of noem je alles gewoon zoals je je ze tegen volwassenen ook zou noemen?

  • [verwijderd]

  • Bijgewerkt

Ik pas geen woorden aan voor de kids. Als ze iets niet begrijpen geef ik uitleg, maar ik bedenk geen speciale woordjes voor ze.

    Ik gebruik wel simpelere taal: ik zou eerder zeggen, heb je je pijn gedaan? Heb je ergens au? Dan heb je je bezeerd , waar voel je het?

    En ik gebruik wel eens woorden die hij gebruikt omdat ik het zo enorm schattig vind maar probeer er op te letten niet te vaak te doen.

      [verwijderd] Dit! Ik gebruik de woorden die ik altijd gebruik. Zo zei ik gisteren tegen mijn vierjarige dat het niet netjes was om volwassenen apenkop te noemen (zo noemde hij mijn man, echt leuk joh, kleuterklas haha) Zijn reactie; oké, maar wat is een volwassene mama? Dat leg ik dan gewoon uit. Ik denk dat ze daar het meeste van leren dan dat ik had gezegd: tegen papa's en mama's mag je dat niet zeggen. Is namelijk ook niet volledig want hij mag het van mij ook niet tegen de buurvrouw zeggen 😛

        [verwijderd] hier hetzelfde. Vind het altijd zo raar klinken als mensen zeggen: heb je au bv. Snap niet waarom je niet gewoon zeggen: heb je pijn?

          • [verwijderd]

          • Bijgewerkt

          Honkeytonk dat laatste doe ik dan weer wel 😅. De oudste heeft een eigen woord voor snor, namelijk ‘mopper’ (vraag me niet hoe ze dat verzonnen heeft 😂). De oudste heeft dat dus eens bedacht en haar zusje en broertje (inmiddels ook) gebruiken dat ook. Daar ga ik wel eens in mee, maar vergeet ook niet om gewoon snor te zeggen want dat is hoe het heet natuurlijk.

            Liekje81 ik snap het wel, als ik mijn 1 jarige vraag waar heb je pijn, dan krijg ik niks terug, als ik vervolgens vraag waar heb je au, wijst hij de precieze plek aan. Dus ja, als hij dan een keer gillend wakker wordt s nachts, ga ik niet uitleggen dat au een woordelijke reactie op pijn is. Dan wil ik gewoon weten waar hij pijn heeft zodat ik er iets aan kan doen.

            Ik probeer het overdag vaak wel dubbel te vragen, zodat hij leert begrijpen wat pijn betekend. Maar dat is niet 1,2,3 en het is wel super handig om af en toe weten waar hij pijn heeft..

              [verwijderd] haha geweldig woord! Ja de mijne die zegt nog vooral.woorden verkeerd vanwege leeftijd haha vannacht kwam hij ineens "mama nusje?" Nou echt hoor dan smelt ik (mama kusje)

              Ik praat gewoon normaal met ze. Ik ga bv ook geen woorden verkleinen als dat niet nodig is. Dus ze hebben vingers en handen ipv vingertjes en handjes. We betalen dingen met geld en niet met ‘centjes’. We hebben pijn, geen ‘au’. Etc etc.

                Honkeytonk ik heb het altijd zo genoemd, nooit gevraagd waar heb je au. Dus ze begreep wel altijd wat ik bedoel. Het lijkt me moeilijker het er weer uit te krijgen als je het eenmaal zo noemt.

                  Ik zeg vaak gewoon dokter ipv consultatiebureau verpleegkundige. 😏
                  Geloof niet dat mijn 3 jarige het iets interesseert wat de beste vrouw gestudeerd heeft en het bekt net wat lekkerder. (we lopen er vaak langs dus heb het er regelmatig over)

                  Liekje81 ik heb het ook nooit zo genoemd , maar door reacties van kinderen om hem heen (die heel hard au riepen als ze vielen oid) of als ik mezelf stoot , roep ik ook au, (en moet vervolgens allerlei woorden inslikken). Hij heeft dus au heel snel gekoppeld aan pijn en riep vervolgens zelf ook au als hij viel. En vanuit daar is het gekomen. En dat zie ik bij veel kinderen om me heen en dan ga je vanzelf vragen waar heb je au.

                    Owl Dit doe ik ook zo! Geen aangepaste woorden (centjes, dat vind ik echt stom klinken) en ook geen verkleinwoordjes.
                    En ik ben ook vrij snel gestopt met over mezelf in de derde persoon praten. Dus ‘zal mama je even helpen?’ werd al snel ‘zal ik je even helpen?’
                    Zo kon ik me ook ergeren aan m’n schoonmoeder die het over een ‘woef’ had. Nee, dat is een hond.

                      Honkeytonk Dit herken ik eigenlijk niet, grappig hoe dat kan verschillen. Ik zeg gewoon niet veel 'au' denk ik? Mijn dochter zegt juist op klagelijke toon 'pijn!' als ze zich bezeert🙃

                        muppet O ja, centjes! Die heeft mijn dochter ergens wel meegekregen denk ik, want toen ik het met memory'en over setjes had, liep zij ineens weg met haar kaartjes 'even betalen!'...

                        In de derde persoon praten doe ik wel nog redelijk vaak, al probeer ik het te minderen nu ze zelf in de eerste persoon praat. Maar ik probeer er in te hameren dat ik 'Mama (Vul)pen' ben, en niet Pennetje🙄

                        Bij de jongste van net 2 doe ik dat nog wel. Zo is alles uit de oven pizza bij hem, ik ga dan echt geen discussie aan over dat het een bloemkoolovenschotel oid is. Nee hoor, lekker pizza 👍 hij eet en hoort van de andere 3 wel dat het geen pizza is.

                        Bij dieren zeg ik niet "een woef" maar "een hond" en als hij woef zegt reageer ik met hond ipv woef.

                        Pijn/zeer en au combineer ik ook vaak om het snelste het goede antwoord te krijgen.

                        • [verwijderd]

                        Owl ik vind 'schooltje' nog het ergst. "Ben je lekker op schooltje geweest?"🤢
                        Alsof het een spelletje is, een dom iets waar je de hele dag onzinnige dingen doet.

                        • [verwijderd]

                        Vulpen haha dat doet onze jongste ook nu als hij zijn hoofd weer eens stoot dan komt ie mekkerend als een lammetje aanrennen en zegt ‘pijnnnn’ 🙈.

                        We zaten eens op het consulatiebureau en de verpleegkundige zei "Zo, dan ga ik je nu een prikje geven". Mijn dochter buigt naar mij toe en fluistert: "Mama, bedoelt ze een vaccinatie?"

                        Zegt genoeg, denk ik 😄