• [verwijderd]

  • Bijgewerkt

Onze dochter (7 jr) is erg gevoelig en vindt dingen snel eng. Vooral veel dingen op tv of in films zijn al snel eng voor haar. Ze zit dan met haar handen voor haar ogen, kruipt met haar gezicht in mij of in een kussen, of begint paniekerig te roepen dat ze niet verder wil kijken en ik het uit moet zetten. We schermen haar dan ook voor veel dingen af. Heel veel films die de meeste kinderen van haar leeftijd al tig keer hebben gezien, laten wij haar absoluut nog niet zien. Wij hebben bijv. best een aantal disney films in huis die we zelf leuk vinden (meestal nostalgie), maar die zij nog niet kent, zoals the lion king, sneeuwwitje, finding nemo, rapunzel, madagascar, sleeping beauty. We hebben een jaartje geleden belle en het beest geprobeerd, maar die moest al heel snel weer uit. Daar heeft ze vervolgens echt een paar avonden nachtmerries van gehad. Een paar maanden later nog een keer geprobeerd en toen hebben we hem wel helema afgezien, maar we moesten echt de hele tijd bij haar blijven zitten en ze kroop af en toe stevig tegen ons aan. Monsters en co moest ook uit en heeft ze tot nog toe niet weer willen proberen. Toen ze een keer bij mijn zus logeerde, heeft mijn zus een film voor haar en mijn nichtje opgezet met leetijdsadvies vanaf 6 jaar (ze was toen 6). Daar heeft ze ook avonden niet van kunnen slapen.

Aan de ene kant denk ik: Lekker belangrijk Zolang zij blij wordt van Kasper en Emma, Sofia het prinsesje en buurman en buurman is dat toch prima. Die andere films komen vanzelf wel als ze daar aan toe is. Aan de andere kant vragen wij ons ook wel eens af of we haar niet te veel beschermen en of dat ervoor kan zorgen dat ze straks veel te weinig kan hebben. Want ook over de realiteit houden we haar heel erg in de luwte. Echt no way dat zij eens het jeugdjournaal zou kijken, laat staan het echte journaal. Terwijl ik weet dat er kinderen zijn van haar leeftijd die regelmatig het gewone journaal met hun ouders meekijken. Zorgen we er door haar te beschermen niet voor dat ze een achterstand oploopt in wat kinderen op een bepaalde leeftijd aan zouden moeten kunnen of dat ze straks als puber vreselijk naïef en wereldvreemd is? Maar moet je dan een kind dwingen tot confrontaties met dingen die ze niet wil zien omdat ze er bang voor is en waar ze niet van kan slapen? Wat vinden jullie?

    Ik zou het voorlopig afschermen. Sommige kinderen zijn gewoon wat gevoeliger. Dat hoort nu bij haar.
    Het komt later wel goed. (Bij mijn oudste inmiddels bij 18, is het ook goed gekomen)

    Ik zou inderdaad ook niets afdwingen qua spannende films. Maar bv Jeugdjournaal kijken ze hier in groep 3/4 op school, dus voor die tijd zijn we het samen gaan kijken zodat ik de impact op haar kon zien en er met haar over kon praten - de eerste keer op school leek me wat te heftig.

      Ik zou proberen om haar juist wel te confronteren met de realiteit (en deze ook opzoeken), maar in hele kleine stapjes, en haar daarin begeleiden. Veel uitleggen, veel relativeren, zelfvertrouwen geven. Laten zien dat er niks gebeurt, dat ze op zichzelf kan vertrouwen en dat ze het aankan en dat ze jullie heeft om op terug te vallen. Alsof ze leert fietsen en je steeds minder de fiets hoeft te ondersteunen. Maar ik denk wel dat iets is dat je actief moet aangaan.

      We doen het ook, maar uiteraard op een heel ander niveau, met onze zoon. Die heeft zoveel stress van onvoorspelbaarheid en nieuwe dingen, omdat hij autistisch is. Ik kan het hem niets uitleggen omdat hij nonverbaal is, maar ik kan hem wel geruststellen met mijn stem en met bepaalde geluiden. Ik kan hem fysiek sturen, ik kan zijn gedrag spiegelen zodat hij zich minder alleen voelt (dan doe ik hem letterlijk na, loop in zijn pas met hem mee). Als het aan hem lag, zag iedere dag er hetzelfde uit en liepen we altijd dezelfde paden, aten we op ieder eetmoment exact hetzelfde broodbeleg, enz. Maar ook bij een autist is het belangrijk dat hij vertrouwen krijgt in zichzelf. De angst zit bij die kinderen zó diep. Dan kan het al een overwinning zijn om net even een ander straatje te nemen onderweg naar het park. Ik moet niet het uiterste van hem vragen, dat is ook contraproductief, maar iedere keer dat ik een beroep doe op zijn flexibiliteit en hij zich daarvan kan herstellen, heb ik het idee dat hij weer wat beter in staat is om het leven hoofd te bieden.

      We kregen altijd de opmerking van school: je dochter durft niet veel he. Ze klimt niet in bomen, enz. Wacht eerst rustig alles af.

      Maar zij durft wel zonder angst op te treden in grote theaters, voor zowel ballet als toneel. (Toneel let op: ze was 6, en ivm balletvoorstelling kon ze niet naar de repetitie voor toneel, voor een aangepaste toneelvoorstelling. Ze was er wel voor die aangepaste toneelvoorstelling. Ik vroeg haar, weet je wat je moet doen? Zij, ik volg wel de anderen en ik maak er wat van!

      Ik bedoel maar: Ieder heeft dr eigen kwaliteiten en talenten. Ooit zei haar mentor: soms draait de wereld net iets te snel voor je dochter, maar ze komt er wel.

      Ze opende haar eigen bedrijf toen ze net 17 jaar was, ze haalde haar vmbo diploma. En ze heeft nu een goedlopende wellness salon. En dat hadden ze op die school nog niet meegemaakt.

      • [verwijderd]

      • Bijgewerkt

      Het is niet zo dat ze voor alles bang is. Op andere gebieden is het juist een lefgozer, die soms meer durft dan haar nichtje van 12. Kwa klimmen en klauteren en speeltoestellen kan het haar niet gek genoeg. Ze vindt achtbanen fantastisch en is al meerdere keren in een achtbaan over de kop geweest, wat ze ook geweldig vond. Toen ze vijf was had ze een hoofdrolletje in een balletvoorstelling, waarvoor ze zelfs even helemaal in haar eentje op het podium moest. Dat vond ze natuurlijk wel wat spannend, maar ze genoot er ook van. Het gaat echt vooral om het meegaan in verhalen, of die nu fictief zijn of uit de realiteit komen, vooral als die indersteund worden met beelden.

      Die films zou ik lekker laten voor wat het is, komt vanzelf!

      Jeugdjournaal zou ik wel samen gaan kijken, dat is gewoon de realiteit en je wilt niet dat ze dat dan voor het eerst op school zien!

      Als het vooral om filmpjes en verhalen gaat, zou ik het lekker zo laten. Zolang ze zichzelf er niet mee in de weg zit is het toch goed zo?

      • [verwijderd]

      • Bijgewerkt

      Onze dochter is voor heel veel bang en wij stimuleren haar bewust om stap voor stap haar angsten aan te gaan. Vermijden lijdt uiteindelijk tot meer angst en dat weet ze inmiddels zelf ook heel goed te benoemen. Ik heb het dan over nuttige vaardigheden zoals durven vragen of je naar het toilet mag, bij een vriendinnetje eten, mening durven geven in een groep etc. ‘Enge’ films kunnen kijken, vallen wat mij betreft hier niet onder. Ze krijgt er ook vreselijke nachtmerries van, durft niet alleen te slapen en uiteindelijk heeft dit bij haar weer een negatief effect op alle andere angsten. Het versterkt vooral de andere angsten. Over het nieuws in de wereld praten we wel veel als gezin en jeugdjournaal kijken we ook samen. Dit vindt ze veel minder eng (meestal helemaal niet eng) dan een paar boeven in een tekenfilm.

      Vind ze het jeugdjournaal echt eng of denk je dat ze het eng vindt? Op school krijgt ze waarschijnlijk ook nieuwsbegrip? Of zullen ze jeugdjournaal gaan kijken? Ik hou haar bewust niet weg van het nieuws, omdat ze dit via via toch mee kan krijgen en haar eigen verhaal ervan kan maken. Juist door erover in gesprek te gaan voorkom ik dat haar fantasie op hol slaat en dat ze het juiste verhaal hoort. Daarnaast krijgt ze hiermee ook een realistischer beeld van de wereld. Ze leert omgaan met het feit dat het niet een grote roze bubbel is, waarin iedereen goede bedoelingen heeft.

      • [verwijderd]

      Ze heeft het jeugdjournaal nog nooit gezien, maar daar vinden we haar dus ook echt nog te jong voor. Ik weet dat er kinderen van haar leeftijd zijn die wel al naar het jeugdjournaal kijken, maar dat zou onze keuze dus niet zijn, ook niet als R. beter tegen enge beelden zou kunnen. Wij vinden niet dat je kinderen op jonge leeftijd al moet belasten met volwassen zaken waar ze niks mee kunnen. Natuurlijk zitten er genoeg items en reportages in het jeugdjournaal die ze prima zou kunnen kijken, maar er zitten gewoon soms ook dingen tussen die we niet geschikt vinden voor jonge kinderen en dat weet je nooit van te voren. Op de website van het jeugdjournaal staat dat ze zich richten op kinderen vanaf 9 jaar en dat vinden wij ook wel een mooie richtlijn. We zijn wel begonnen om bewust over het nieuws te praten waar ze bij is, bijvoorbeeld tijdens het avondeten. Zo hoort ze wel dingen, zonder nare beelden erbij, en stelt daar soms ook vragen over. Maar ik zou het dus inderdaad niet fijn vinden als ze op school ineens het jeugdjournaal zou zien. Dat zou ik liever van te voren weten, zodat we in de tijd daarvoor af en toe al met haar naar het jeugdjournaal kunnen kijken, ookal is ze dan jonger dan wij daarvoor ideaal zouden vinden.

      Ik zou me niet te veel zorgen maken zolang het met name over films en beeld gaat. Als ze wel andere dingen durft te doen, hulp durft vragen, lijkt me dat belangrijker dan of je de Lion King gezien hebt.

      Ik kan zelf ook echt niet tegen enge films en series, nooit gekund. Ik denk niet dat dat betekent dat je denkt dat de wereld een roze bubbel is, integendeel! Waarschijnlijk kan ze zich juist erg goed inleven en komt het daarom zo bij haar binnen.

      Houdt ze wel van lezen? Want dan kun je haar op die manier kennis laten maken met verhalen over enge dingen waarbij het daarna goed komt (dat punt bereikt ze nu niet als ze halverwege een film afhaakt). Praten over het nieuws onder het avondeten vind ik al echt een goede!

      7 dagen later

      Als het alleen om films ed gaat zou ik me inderdaad niet teveel zorgen maken. Wel zou ik nagaan wanneer ze dit soort dingen op school, bij vriendinnetjes, eventueel de BSO, enz. gaat kijken. Want dat is vaak (veel) eerder dan verwacht. Hier waren met 4/5 jaar de Disney-films al heel normaal. Jeugdjournaal vanaf groep 4. Ik liet ze er liever zelf mee in aanraking komen, zodat ik het er ook met ze over kon hebben en ze niet op school of op de BSO hun eerste ‘confrontatie’ ermee hadden.

      [verwijderd] ik wilde hier nog op reageren maar was het vergeten. Ik vond vroeger ook veel eng, daar heb ik ook wel last van gehad. Bijvoorbeeld in groep 5 gingen we a Christmas Carol kijken en een paar jaar lang voor kerst voelde ik me schuldig over alle ruzies die ik had gehad en was ik bang dat die geesten zouden komen. Daarna heb ik het op school ook wel durven zeggen als we een film gingen kijken die ik eng vond, dan hoefde ik niet mee te kijken. De films werden vaak uitgekozen door de jongens uit de klas en er werd dan door de leerkracht niet serieus met de kijkwijzer omgegaan. Ik vond het juist fijn dat ik van mijn ouders geen enge dingen hoefde te zien, dus in dat opzicht denk ik niet dat jullie haar teveel beschermen.

      Wat ik wel zou doen als ik jullie was is samen met haar films kijken. Ik weet niet hoe jullie dat doen hoor, maar ik zie veel ouders kinderfilms aanzetten voor de kinderen en dan zelf iets anders gaan doen. Wat wij doen en altijd hebben gedaan is alles samen kijken. Als het spannend werd soms even op pauze, wat drinken, erover praten en uitleggen en weer verder. Ook altijd het verhaal nabespreken. Ik weet niet of dit de reden is, maar ze kunnen nu heel enge films aan. Geen horror ofzo, maar sommige 16+ films kunnen we makkelijk met ze kijken.

      Verder zou ik in plaats van Disney films sommige Ghibli films gaan kijken. Dat zijn Japanse films, My Neighbour Totoro vind ik bijvoorbeeld geweldig. Dat is een prachtige film over twee kinderen die met hun vader gaan verhuizen naar het platteland en in de tuin ontdekt de jongste een groot beest, die ziet er in eerste instantie eng uit maar is juist heel lief. Dit heeft onze kinderen ook wel geholpen om minder eng te vinden, want ze zagen dat dingen die eng lijken niet altijd eng hoeven te zijn. Ik weet niet of ze er nu al aan toe zou zijn, anders over een tijdje. Ik zou hem sowieso eerst zelf kijken als ik jullie was.

      5 maanden later

      Owl

      in groep 3/4? Dat zou ik echt niet pikken. Jeugdjournaal is eigenlijk pas vanaf 9 jaar...

      hier gaan ze pas kijken in groep 5.