Informatie vooraf over de gezinssituatie: wij hebben een gekozen co-ouderschap en onze zoon (en dochter later) is al vanaf dat hij 4 maanden was in 2 huizen opgegroeid. Hij is dus gewend dat er in het ene huis andere regels zijn dan in het andere en dat het eea ook anders werkt. We (zijn vader en ik) hebben dus ook nooit ruzie oid gehad, want we hebben niet eens een relatie gehad đ
Onze zoon is sinds een paar weken zindelijk. In het begin ging het bij beide thuis echt gewoon goed, maar sinds een week gaat het bij zijn vader dus gewoon niet. T. wil niet op het potje/de wc bij hem, gaat gillen en schreeuwen om vervolgens doodleuk te plassen op de grond. Ik denk dat het niet een kwestie is van niet zindelijk zijn, maar het gewoon expres doen.
Bij mij geeft hij het namelijk aan als hij moet plassen en op de momenten dat het 'moet' gaat hij gewoon zonder moeilijk te doen. Bij mij heeft hij met poepen nog wel eens ongelukjes, maar over het algemeen doet hij bij mij alles op de wc. Ook op het kdv doet hij alles op het potje/wc.
Ik moet erbij zeggen dat onze zoon een nogal pittig karakter heeft (heeft ie van mij). Hij is eigenwijs, ongeduldig en heeft een hele sterke eigen wil. Dit heeft hij al vanaf dag 1.
Hoe moeten we hier nu mee omgaan? Weer een luier om en vanaf het begin af aan opnieuw beginnen of gewoon doorzetten en dan dus maar heel veel was draaien (voor zijn vader).
Tips voor zijn vader hoe hiermee om te gaan. Ik heb het gevoel dat hij zijn vader aan het testen is, grenzen verkennen.
Als ik dan toch aan het vragen ben. Hij durft dus ook niet op een normale wc, want hij is ervan overtuigd dat hij erdoorheen valt. Ik heb het al uitgelegd dat dat niet gebeurd, maar dat geloofd hij dus niet.
