[verwijderd] in het kader van het uitvoeren van goede voornemens: even een update. Ik heb inmiddels contact gehad met het UWV. Hun verhaal komt erop neer dat er te weinig keuringsartsen zijn en ze daarom dus een achterstand hebben met het uitvoeren van (her)keuringen. Ik moet dus gewoon wachten tot ik een oproep krijg en dat kan nog wel even duren. Voor de duidelijkheid: ik heb mijn verzoek om herkeurd te worden in oktober 1018 ingediend! 😏 Ik heb nu besloten dat ik daar niet op ga zitten wachten en dat ik zelf verder ga kijken wat ik verder wil en kan.
Ik ben vandaag naar een open dag geweest van een opleidingsinstituut, voor de opleiding Dutch Floral Design. Zowel vorige jaren alsook dit jaar kreeg ik best wel veel positieve reacties op mijn kerststukjes en hebben meerdere mensen tegen me gezegd dat ik daar echt iets mee moet gaan doen, dus ik ben gaan zoeken naar opleidingsmogelijkheden. Deze school zit vlak bij mij en staat ontzettend goed aangeschreven. Er komen mensen van over de hele wereld om hier een vakopleiding te doen. Nederland staat natuurlijk bekend om haar bloemen en Aalsmeer (waar de school zich bevindt) al helemaal, vanwege de veiling.
Ik vond het best emotioneel om daar rond te lopen. Aan de ene kant een heel blij gevoel. Het voelde heel fijn om daar rond te lopen. De sfeer spreekt me aan. Het was heel fijn om met de huidige studenten te praten, terwijl zij ter plekke aan het werk waren aan bloemstukken. Het zou qua financiën en combineren met mijn gezin haalbaar zijn. Aan de andere kant voelde ik mij ook verdrietig. Ik heb jarenlang gestudeerd aan de universiteit. Ik heb twee master diploma's. Ga ik daar dan helemaal niks meer mee doen? En daar bovenop: ga ik in het bijbehorende werkveld op een gegeven moment die cognitieve uitdaging niet missen? Is werken met mijn handen zonder grote intellectuele inspanningen op de lange termijn genoeg voor mij om gelukkig in te blijven?
Ik merk dat ik vooral in verwarring ben.
