Gisteren liep ik een stukje mee met iemand en we hadden het over dat TVOH gebeuren.
Eerst was het gesprek nog aardig gelijkwaardig, maar hij ging steeds harder en feller z'n mening verkondigen (terwijl ik het op zich best met hem eens was, dus die felheid was überhaupt overbodig).
Maar ik heb zelf ook genoeg nare ervaringen gehad en die aflevering van Boos had best wel wat getriggerd. Dus tijdens ons gesprek werd ik stiller en stiller, ik ging niet meer op hem in, ik was ook moe en had hoofdpijn. Ik liet hem maar gewoon zijn mening verkondigen, ik kwam er toch niet tussen.
Uiteindelijk eindigde hij met een "ik zie/weet dat het voor jou een moeilijk onderwerp is". En toen waren we ook precies op het punt aangekomen dat we allebei een andere kant op moesten, dus dat was het. Hij zei een vrolijk gedag en ging weg.
En nu heb ik sinds gisteren een onbestemd, verdrietig gevoel.
Als hij kennelijk aan me zag dat het me raakte, waarom ging hij dan door? En als hij zo fel is dat vrouwen er meer over moeten praten, waarom overschreeuwt hij me dan en geeft hij me geen kans om te praten?
Het blijft maar door mijn hoofd malen wat ik allemaal had moeten zeggen tegen hem...
Ik zie hem pas over minimaal een week weer, en we hebben ook niet zulk goed app contact dat ik hem een berichtje wil sturen.
Maar toch knaagt het... En vind ik het stom dat ik nu met dit gevoel opgezadeld zit 🙁
