Pimpelmeesje Burn-out is een relatief nieuw woord en komt nu heel veel voor.
Waren en voor die tijd geen burn-outs? Waren ze onzichtbaar? En hoe ging men er dan mee om?
In zo’n geval vraag ik het mijn vriend ChatGPT:
Burn-out is inderdaad een relatief nieuw begrip, dat in de tweede helft van de 20e eeuw aan populariteit won, vooral na het werk van de Amerikaanse psycholoog Herbert Freudenberger in de jaren '70. Echter, dit betekent niet dat burn-out als verschijnsel daarvoor niet bestond. Er zijn enkele belangrijke factoren om te overwegen:
Terminologie en Bewustzijn: Voor de term 'burn-out' werd geïntroduceerd, bestonden er wel andere termen en beschrijvingen voor vergelijkbare symptomen. Mensen spraken bijvoorbeeld over "zenuwinstorting", "uitgeput", of "overspannen". Deze termen worden vaak gebruikt om verschillende vormen van psychische en fysieke uitputting te beschrijven die in veel opzichten overeenkomen met wat we nu burn-out noemen.
Erkenning en Diagnose: De formele erkenning van burn-out als een specifieke aandoening is relatief recent. Vroeger werden de symptomen niet altijd herkend als onderdeel van een groter, samenhangend syndroom, en daardoor werd het vaak niet als zodanig gediagnosticeerd of behandeld.
Sociaal-economische en Culturele Veranderingen: De aard van werk en de maatschappij zijn aanzienlijk veranderd over de decennia. In de moderne tijd wordt veel waarde gehecht aan prestatie en efficiëntie, wat kan leiden tot hoge werkdruk en stress. Vroeger waren arbeidsomstandigheden anders, met andere soorten stress en werkdruk. Het is mogelijk dat de symptomen toen anders werden ervaren of geuit, of dat ze werden toegeschreven aan andere oorzaken.
Omgang en Behandeling: Vóór de moderne psychologie en psychiatrie waren er minder gestructureerde manieren om met psychische uitputting om te gaan. Mensen zochten steun bij familie, religie, of rust en herstel door fysiek werk of plattelandsleven. Het was niet ongebruikelijk dat mensen zich tijdelijk terugtrokken uit hun dagelijkse bezigheden om te herstellen, hoewel dit vaak niet systematisch werd aangepakt.
Medische en Psychologische Ontwikkelingen: Met de vooruitgang in de medische en psychologische wetenschap is ons begrip van mentale gezondheid sterk verbeterd. Dit heeft geleid tot betere diagnostische criteria en behandelmethoden voor burn-out en andere stressgerelateerde aandoeningen.
Kortom, hoewel burn-out als begrip en specifieke diagnose relatief nieuw is, betekent dit niet dat de onderliggende problematiek niet bestond. Het werd simpelweg anders benoemd, minder systematisch erkend, en er werd op andere manieren mee omgegaan.
