Ik wil even graag mijn zorgen van mij afschrijven. Ik begin mij steeds meer zorgen te maken over mijn belastbaarheid en de toekomst. Afgelopen week feest in het dorp. Ik ben een paar keer wezen kijken, een bbq en ik heb aan twee activiteiten meegedaan (sjoelen met bejaarden en samen met mijn man een metaal detector wedstrijd - niet zo heel inspannend dus 🙄). Tussendoor extra rust genomen en toch ben ik hiervan helemaal kapot. Ik ben alleen maar aan het slapen. Ik denk gemiddeld de laatste twee dagen wel 13 a 14 uur per dag. Verder lig ik alleen naar op de bank. Ik vind dit echt niet normaal.
Ik wil straks alles op alles zetten om voor minimaal 16 uur per week weer aan het werk te komen. Hiermee behoud ik ook mijn registraties en ik wil absoluut niet mijn praktijk opgeven. Dit is echt enorm belangrijk voor mij. Ik begin mij echter steeds meer zorgen te maken of dit wel gaat lukken qua energie, want ik zal ook nog enorm moeten gaan compenseren vanwege de cognitieve tekorten.
Ik snap dat niemand daar een antwoord op heeft, maar ik vind dit wel een zorg. Ik red het nu allemaal net, maar dan zonder te werken en behoorlijk veel hulp. Er moet niks extra’s bijkomen, zoals nu, want daarvan moet ik dagen herstellen.
Mijn bovenverdieping is nu ook nog een zooitje. Er is al bijna 3 weken niet schoongemaakt of stof gezogen. De bedden zijn niet verschoond en over de wc boven hebben we het maar even niet. Ik had bedacht deze week elke dag 1 kamer te doen, maar het lukt gewoon niet. Hoe ga ik dit straks allemaal weer combineren 🤯. Dit lukt mij zelfs niet 😥.
Ik vind dit allemaal enorm lastig en word echt gestoord van dat enorme vermoeide zware hoofd en dat continue geroffel van mijn hart, helpt ook niet mee. Dat lijkt de laatste dagen ook weer te zijn toegenomen. Met name dat snelle trillen van mijn borstkas vind ik echt heel vermoeiend. Sporten zal voorlopig er ook wel niet in zitten (daar kan ik echt energie van krijgen). Ik vind het allemaal weer even heel erg stom. Nou dat was weer even een klaagzang 🙈.
