Ik was net zo ontzettend boos op man.
Hij lijkt zijn werk en zijn tijd belangrijker te vinden dan mijn werk en mijn tijd, wat resulteert in dat ik altijd ten koste van mijn werk dingen moet oppakken voor hem.
Dochter was gisteren nog ziek. Duidelijk afgesproken dat hij de ochtend zou gaan werken, ik bij dochter zou zijn en in de middag andersom. Komt hij thuis, verwacht hij dat we de middag samen voor dochter zorgen. Waarop hij begint met; als jij haar nou nog even een uurtje vermaakt..
Ho ho en mijn werk dan?? Jaaa, maar meneer heeft in de ochtend vergaderd, dus de middag moet hij zijn andere werk inhalen. En oja, morgen (vandaag dus) werkt hij niet, want dan zit hij de hele dag in de sauna. Dus hij moet de maandagmiddag wel werken. Oja, hoe los je dat morgen op met zieke dochter, vraagt hij aan mij.
Vanmorgen terwijl hij weg was, even 10 minuten yoga gedaan, ik sta een sapje te persen en hij komt binnen. Direct commentaar dat ik het dus niet zo druk heb, als ik tijd heb om uitgebreid een sapje te persen.
WOEST werd ik. Tief alsjeblieft lekker op naar je kut sauna.
(Overigens is dochter uiteindelijk wel weer naar de opvang vandaag.)
Laatst ook al zoiets. Hij brengt de kinderen weg om 07:15 en ik pak even een minuut of 20 om te ontbijten en even te ontspannen voor mijn werk.. nou nou zeg. Dan had ik de kinderen toch ook weg kunnen brengen? Terwijl dit zijn taak is en ik voor het otnspannen ook al aan het werk was.
Maar oh wee.. als hij om 1630 thuis is en ik nog thuis moet komen van werk, zal hij ook niet aanbieden de kinderen te halen (mijn taak). Dan gaat hij ook lekker op zijn krent zitten tot ik een uur later een keer terug ben.
Frustraties alom.
Edit; net even uitgesproken, al blijft de frustratie wel hangen.
