Madeliefje06 wat een verdrietige situatie voor jullie. Waar ik moeite mee heb bij het lezen van je verhaal is dat je hem sinds hij het huis uitgelopen is, niet meer hebt kunnen bereiken. Ik ga er dan voor het gemak even van uit dat er tussen hem en de kinderen ook even geen contact is? Dus jij mag nu dealen met het verdriet en gevoel dat de oorzaak is van jullie ruzie, het ongemakkelijke gevoel dat de ruzie op zichzelf staand waarschijnlijk wel met zich meebrengt én jij "mag" voor de kinderen zorgen, je proberen je zo groot mogelijk te houden voor hen en misschien ook hen uitleggen waar papa al 2 dagen is?
Ik hoop dat jij ook een ondersteunende schouder en luisterend oor in de buurt hebt want mijn hart breekt echt even. Voor jullie beide maar op dit moment het meeste voor jou ♥
