Gisteren zag ik bij mijn zusje 2 zwangerschapstesten op de vensterbank liggen. Ze was ze vergeten op te ruimen. Ik vroeg of ze positief waren. Ze zei ja, maar ik ben er nog op tijd bij dus ik laat gewoon een abortus doen.
Ik ben in shock. De manier waarop ze het zei was zo onverschillig, alsof ze het had over een puist die je uitknijpt. Ze zag mijn verbazing en ze zegt: "je denkt toch niet dat ik nóg een kind wil (ze heeft er 2), waarom denk je anders dat ik elke maand een test doe? Dan ben ik er op tijd bij en kan ik het gewoon weg laten halen".
Ik wordt hier zo verdrietig van. We hebben het hier over een gezonde volwassen vrouw, niet over een jong meisje van 15 ofzo. Er is medisch niks aan de hand waardoor ze een abortus zou moeten ofzo. Als ze niet zwanger wil worden moet ze ac gebruiken en/of dr benen bij elkaar houden. Ze praatte zo achteloos over dit kleine frummetje in haar buik. Ik ben er oprecht verdrietig van. En ja, misschien is het voor het kindje beter want het verdient een moeder die hem/haar wenst. Maar dat mijn éigen zusje, die eerder tegen abortus was, op deze manier praatte doet me veel. Ik ben voor nu even al mijn respect voor haar verloren.
Ik kom er nu ook wel achter dat ik meer pri-life ben dan ik altijd dacht. Ik ben heel erg teleurgesteld in mijn zusje.
