Sevenof9 dank je wel voor je uitgebreide reactie!
Ik denk dat het een combinatie is van moeilijk overzicht houden, daar weer boos om worden en dat dan afreageren. Het is dus zeker niet alleen onwil, maar ze is wel een beetje gemakzuchtig. Dat komt ook omdat ik eigenlijk jaren werkelijk alles voor haar gedaan heb, maar dat is niet haalbaar meer en voor mij ook een leerproces.
Goede tip om een lijstje te maken met die twee taken, ik denk dat visueel overzicht haar ook meer rust zal geven. Daar gaan we zeker mee aan de slag.
Met humor benaderen werkt hier inderdaad goed. Dat helpt ook vaak om haar niet te laten ontploffen. Maar soms is het 'zo'n dag' waarin ze alleen maar loopt te klagen, dan ook nog eens weigert iets te doen wat ik gewoon vriendelijk vraag, dat ik nog een opmerking er niet goed bij kan hebben. Dat vind ik ook het lastige: ze kan zeker iets vergeten, dat is helemaal niet erg, maar als ik haar er dan aan herinner wordt ze boos en zegt ze: dat doe ik gewoon niet! En dan sta ik daar. Want als ik dan mijn wil doordrijf, gaan we zeker ruzie krijgen.
Een consequentie eraan koppelen, zoals afstandsbediening of tablet inleveren is wel een hele goede. Dan kan ze op haar hoofd gaan staan maar ze zal toch eerst dat moeten doen dat even moet.
Ik herken mezelf heel erg in haar. Ik zat ook altijd te dromen, verloor mezelf het liefst in een boek en de realiteit, zoals kamer opruimen of andere klusjes doen, daar wilde ik gewoon niet mee dealen. Mijn moeder heeft ook heel wat af gevloekt denk ik. Maar omdat ik me zo in haar herken, is het moeilijk om te weten welke aanpak werkt en begin ik me stiekem ook sneller te irriteren. De kleine kantjes van mezelf terugzien is ook wel confronterend 😃
