Nescio inderdaad. Het is belangrijk te voldoen aan hun behoefde en tegelijkertijd te doen wat goed voor ze is (slapen). Dat is een lastige combinatie 😅
Ik weet dat de meningen hierover verschillen maar ik zou een baby nooit laten huilen. Ze huilen niet omdat ze hun zin willen doordrijven, ze huilen omdat ze oprecht verdriet e/o angst hebben om alleen te zijn. Soms duurt in slaap vallen daardoor langer maar imo hoort dat er bij, het is een fase.
ik hoop dat ze uiteindelijk lekker is gaan slapen 🙂
we zitten hier ook vol in de verlatingsangst fase. Al weken. Het gaat beter en dan weer wat slechter. Soms om gek van te worden maar het hoort er allemaal bij. Zijn wereld wordt steeds een stukje groter, dat is beangstigend, het laatste wat ze willen is alleen zijn. Rémy heeft dan geen problemen met alleen inslapen, hij is binnen 10 minuten weg, maar hij wordt snachts veel wakker om te kijken of we er nog zijn. Dat kan ik misschien weg trainen door hem dan te negeren en te laten huilen maar persoonlijk vind ik dat schadelijk. Zeker in deze periode van hechting en primaire behoeftes van je baby (verlatingsangst)
Een goede wat voor mij werkt is om bij jezelf na te gaan ‘hoe laat de baby mij voelen?’ Antwoord is waarschijnlijk gefrustreerd? Verdrietig? Machteloos? Realiseer je dan dat je baby zich net zo voelt, het grote verschil is dat een baby daar niet zelf mee kan omgaan. Daar heeft ze jou voor nodig.
Sterkte hoor! Ouder zijn is zwaar 😘
