Mijn 6 jarige (groep 3) doet het goed op school. Gedrag is ook goed (hele fijne klas, actief meedoen, behulpzaam, vriendjes, nooit ruzie, ligt goed in de groep) Gym vindt hij heel leuk maar heel fanatiek. Als hij verliest gaat hij mopperen en heeft hij “smoesjes” waarom. Maar hij wordt niet boos, gaat niet huilen, doet niet vervelend. Op de sportieve naschoolse opvang waar hij veel sport hetzelfde. Veel sporten, ook verliezen maar dan wordt hij niet boos of fysiek.
Thuis met spelletjes gaat er wel regelmatig een bord over tafel en komt er een driftbui.
op voetbal gaat het echter niet zo lekker. Als hij een duw of een trap krijgt dan wil hij “ze terugpakken” en dan gaat hij dat dus ook gewoon doen. We hebben hem daar een paar keer op aangesproken dat dat niet mag, niet kan. Afgelopen zaterdag ging het goed. Maar vanmiddag werd hij onderuit getrapt en toen ging hij dat jongetje werkelijk waar dat hele veld over achterna om hem terug te pakken. Na de training kwam de trainer ook even met mijn man praten.
Nou zegt mijn man dat het een 17 jarige trainer is die het groepje ook niet in het gareel wil weet te houden (logisch) en dat al die jongetjes nogal aan het duwen en trekken waren. Maar toch, we willen gewoon dat hij dat niet doet. Het is een fysieke sport en duwen en trekken gebeurd. En je moet dan leren het niet terug te doen.
Hij geeft zelf aan dat hij nog “kalm kalm” tegen zichzelf zei maar dat hij toch te boos was en het niet eerlijk vond dat hij onderuit werd getrapt en niet eens een vrije trap kreeg. En dus ging hij er achter aan. Lijkt dus een beetje onrechtvaardigheidsgevoel?
We hebben met hem gepraat maar niet echt het idee dat het niet binnenkomt. En ook wel op zijn kop gegeven en sorry laten zeggen tegen dat kindje maar hij meende dat niet echt 🙄
Ik vind het lastig want hij is 6 en moet dit echt leren maar hoe leer je dat??
